TAPIR MALAJSKI
łac. Tapirus indicus ang. Malayan Tapir
WYSTĘPOWANIE
- Azja południowo – wschodnia, od Birmy i Tajlandii do Malezji i Sumatry.
ŚRODOWISKO
- Wilgotne lasy równikowe i monsunowe z gęstym podszytem.
POŻYWIENIE
- Głównie liście drzew i krzewów, owoce, nasiona oraz roślinność bagienna i wodna.
CHARAKTERYSTYKA
- Jedyny gatunek tapira występujący poza Ameryką Południową i Środkową. Ze wszystkich 4 gatunków największy i najmocniej zbudowany.
- Nos i górna warga zrośnięte i wydłużone tworzą krótką, chwytną trąbę. Charakterystyczne ubarwienie – głowa, szyja, barki, ogon i wszystkie kończyny czarne, reszta tułowia biała. Na kończynie przedniej 4, a na tylnej 3 palce, każdy zakończony kopytem. Ma 42 zęby.
- Żyje ok. 30 lat.
- Długość ciała 250 cm, wysokość w kłębie 90 – 120 cm, długość ogona 5 – 10 cm, masa ciała 250 – 350 kg.
ZACHOWANIE
- Prowadzi samotnicze życie.
- Żeruje o zmierzchu i nocą. Często kąpie się w rzece lub tarza się w błocie, aby nie dokuczały mu owady. W wodzie chowa się też przed drapieżnikami. Dobrze pływa i nurkuje.
- Kieruje się głównie węchem i słuchem, ponieważ podobnie jak nosorożec bardzo słabo widzi.
- Podczas godów samiec i samica biegają wokół siebie, wydając świszczące odgłosy i obwąchując się nawzajem. Ciąża trwa 13 miesięcy, samica rodzi zwykle 1, rzadko 2 młodych. Ciało młodych przez pierwsze 3 miesiące życia jest koloru brązowego z białymi pasami, potem wzory zanikają. Młode podąża za matką już po tygodniu. Usamodzielnia się w 2 roku życia.
WARTO WIEDZIEĆ
- Z powodu białej plamy na grzbiecie i bokach, wyglądającej jak nakrycie końskiego grzbietu zwane czaprakiem inna nazwa tapira malajskiego to tapir czaprakowy.
STATUS I OCHRONA
- Kategoria EN (Endangered) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek zagrożony wyginięciem. Objęty konwencją CITES (załącznik I) i programem EEP.
- Zagrożony wyginięciem głównie z powodu wycinania lasów tropikalnych pod osiedla, drogi i plantacje.
W ZOO Płock mieszka para tapirów malajskich - Krissy i Keenam.
|
