Wykaz gatunków « powrót

RYBITWA WĄSATA

łac. Larosterna inca                     ang. Inca Tern

WYSTĘPOWANIE

• Wybrzeże Pacyfiku od Ekwadoru do Chile

ŚRODOWISKO

• Strefa przybrzeżna

POŻYWIENIE

• Małe ryby i skorupiaki

CHARAKTERYSTYKA

• Upierzenie szare z pomarańczowym dziobem i nogami. Charakterystyczne ułożenie białych piór pod okiem na kształt wąsów.
• Brak widocznego dymorfizmu płciowego.
• Długość ciała ok. 40 cm, masa ciała ok. 200 g.

ZACHOWANIE

• Żyje w koloniach liczących nawet kilka tysięcy ptaków.
• Latając nisko nad powierzchnią morza wypatruje zdobyczy. Słabo pływa i rzadko nurkuje.
• Podczas toków samiec próbuje zyskać przychylność samicy, wykonując w powietrzu akrobatyczne sztuczki i przynosząc jej ryby jako dar.
• Gniazduje na wyspach guanowych w pobliżu wybrzeża. Wykorzystuje dziuple, szczeliny i nory, co odróżnia ją od innych rybitw zwykle gniazdujących na otwartym terenie.
• Samica składa 1 – 3 jaja. Para wysiaduje je na zmianę przez 3 – 4 tygodnie.
• Żyje ok. 10 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• Często lata za wielorybami, żywiąc się resztkami ich pożywienia lub kradnie łup lwom morskim.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria NT (Near Threatened) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek narażony na wyginięcie.

WILK GRZYWIASTY

łac. Chrysocyon brachyurus                  ang. Maned Wolf

WYSTĘPOWANIE

• Ameryka Południowa – głównie Brazylia, Paragwaj i Boliwia

ŚRODOWISKO

• Pampasy – rozległe stepy porośnięte wysoką trawą

POŻYWIENIE

• Gryzonie, króliki, ptaki. Dietę uzupełnia o owoce sezonowe

CHARAKTERYSTYKA

• Brak dymorfizmu płciowego.
• Sierść dość długa, miękka, ruda. Czarna na nogach i karku. Puszysty ogon. Na szyi i karku charakterystyczna sztywna grzywa długości ok. 13 cm. Wnętrze małżowin usznych, podbrzusze, końcówka ogona - jasne.
• Przypomina nieco lisa z bardzo długimi kończynami.
• Kończyny przednie krótsze od tylnych.
• Długość ciała ok. 130 cm, wysokość w kłębie 75 – 91 cm, waga ok. 20 – 25 kg.

ZACHOWANIE

• Aktywny wieczorem i nocą. Dzień spędza drzemiąc w zaroślach, zwykle w tych samych miejscach.
• Poluje jak lis – podkrada się blisko do ofiary.
• Żyje w parach na terytorium o powierzchni 20 – 30 km².
• Porusza się inochodem, przez co kołysze się na boki.
• Ciąża trwa ok. 65 dni. W 1 miocie rodzi się 1 – 5 szczeniąt. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 1 roku.

WARTO WIEDZIEĆ

• Wyjątkowy gatunek:
  • Największy przedstawiciel rodziny psowatych w Ameryce Południowej.
  • Nie jest blisko spokrewniony z żadnym z pozostałych gatunków należących do tej rodziny.
  • Jedyny przedstawiciel rodzaju Chrysocyon (pampasowiec).
• Niezbędnym składnikiem diety wilka grzywiastego jest tzw. wilcze jabłko, czyli lobeira z rodziny psiankowatych. Zawiera ono składniki zapobiegające nicieniowatemu zapaleniu nerek.
• Z uwagi na szczudlaste kończyny bywa nazywany lisojeleniem.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria NT (Near threatened) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek narażony na wyginięcie, wpisany do II załącznika CITES, objęty EEP.
• Liczebność populacji w naturze szacuje się na ok. 17 000 osobników. Główne zagrożenia wynikają z działalności człowieka – kurczenie się, fragmentacja i degradacja naturalnych siedlisk, choroby przenoszone przez zwierzęta domowe i prześladowania z powodu strat zwierząt gospodarskich i przekonań kulturowych.

ŻYRAFA ROTHSCHILDA

łac. Giraffa camelopardalis rothschildi             ang. Rothschild’s Giraffe

WYSTĘPOWANIE

• Kenia, Uganda

ŚRODOWISKO

• Sawanny i tereny leśne

POŻYWIENIE

• Roślinożerca – głównie liście i młode pędy akacji, kwiaty i owoce.

CHARAKTERYSTYKA

• Charakterystyczny dla wszystkich żyraf łaciaty wzór. Odróżniają ją cętki z jasnym brzegiem ciemniejące ku środkowi.
• Wysokość do 6 m, waga 800 - 1700 kg.

ZACHOWANIE

• Żyje samotnie lub w niewielkich stadach.
• Aktywna głównie rano i wieczorem.
• Często pasie się w towarzystwie stad zebr, antylop i strusi.
• Ciąża trwa ok. 450 dni. Rodzi się 1 młode, które pozostaje z matką do 22 miesiąca życia.
• Długość życia wynosi w naturze ok. 10 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• Najwyższa żyrafa i najwyższe zwierzę żyjące obecnie na Ziemi.
• Posiada długi fioletowo – niebieski (nawet ponad 50 cm) język, który służy do zdobywania pożywienia. Jego specyficzna barwa chroni go przed poparzeniem słonecznym.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria NT (Near Threatened) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek bliski zagrożenia wyginięciem, wpisany do II załącznika CITES, objęty EEP.
• W naturze pozostało ok. 1400 dorosłych osobników. Najbardziej zagraża mu działalność człowieka (lokalne wojny, kłusownictwo, urbanizacja).

W naszym ZOO mieszkają Julia i Melvin.

ORYKS SZABLOROGI

łac. Oryx dammah             ang. Scimitar-horned Oryx

WYSTĘPOWANIE

• Czad

ŚRODOWISKO

• Tereny trawiaste, sawanny, pustynie i półpustynie

POŻYWIENIE

• Roślinożerca – głównie trawy, rośliny zielne, kora, liście i pędy drzew i krzewów

CHARAKTERYSTYKA

• Ma czarno-białą maskę. U tego gatunku czerń ma tendencję do blaknięcia do brązowawego koloru. Ich podstawowy kolor to biały z rdzawo-brązową szyją i piersią. Niektóre osobniki mają dodatkowo brązowe pasy na bokach oraz z rdzawo-brązową plamę na udzie.
• U obu płci długie, zakrzywione do tyłu rogi, które osiągają nawet 1,2 m i więcej.
• Długość ciała – 1,7 m, wysokość w kłębie – 1,2 m, masa ciała – ok. 70 kg.

ZACHOWANIE

• Tworzy stada złożone z ok. 40 osobników. Przewodzi im dominujący byk.
• Najbardziej aktywne rano, późnym popołudniem i wczesnym wieczorem. Najcieplejszą część dnia spędza stojąc lub leżąc w zacienionych miejscach.
• Koczowniczy tryb życia. Stada przenoszą się do różnych obszarów wraz ze zmianą pór roku.
• Sezon rozrodczy trwa przez cały rok. Po ciąży trwającej 243 – 274 dni samica opuszcza stado, aby urodzić jedno cielę, które często ukrywa przez pierwsze 2 – 3 tygodnie.
• Cielę rodzi się z małymi rogami pokrytymi włosami. Może żywić się samodzielnie po ok. 4 miesiącach.

WARTO WIEDZIEĆ

• Nazwa tego gatunku pochodzi od kształtu rogów – długich i zakrzywionych jak arabskie miecze zwane sejmitarami. Jest to jedyny oryks, którego rogi zaginają się ku grzbietowi.
• Bardziej odporny na brak wody niż dromader – może przetrwać bez niej nawet kilka tygodni. Jeśli woda nie jest dostępna, może przetrwać wykorzystując wilgoć ze zjadanej roślinności lub zlizywać rosę z sierści lub skał.
• Odporny na wysokie temperatury:
  • Może podnieść temperaturę ciała do 46,6 stopni C bez ryzyka przegrzania.
  • Naczynia krwionośne, które przenoszą krew z serca do mózgu, przechodzą blisko kanału nosowego, umożliwiając schłodzenie krwi nawet o 15 ^oC, zanim zostanie ona przepompowana do mózgu – jednego z najbardziej wrażliwych na ciepło organów ciała.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria EN (Endangered) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek zagrożony wyginięciem, wpisany do II załącznika CITES, objęty EEP.

Od 2000 roku gatunek sklasyfikowany jako „Wymarły w naturze” (EW). Ostatniego dziko żyjącego oryksa zabito dla trofeum w postaci rogów.

Dzięki najbardziej ambitnemu na świecie programowi reintrodukcj w grudniu 2023 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) ogłosiła, że oryks szablorogi wrócił do natury i został przeklasyfikowany na „Zagrożony” (EN).

Nie byłoby to możliwe, gdyby nie działalność ogrodów zoologicznych.

RENIFER FIŃSKI

łac. Rangifer tarandus fennicus             ang. Wild Forest Reindeer

WYSTĘPOWANIE

• Finlandia, północno – zachodnia Rosja.

ŚRODOWISKO

• Zimą gęste lasy borealne, latem tereny bagienne.

POŻYWIENIE

• Głównie trawy i turzyce, zimą porosty (chrobotek reniferowy i brodaczka).

CHARAKTERYSTYKA

• Waga samicy 100 – 170 kg, samca 150 – 250 kg. Wysokość w kłębie 85 – 130 cm.
• Sierść ciemniejsza od innych podgatunków. Długie nogi i mocne, szeroko rozstawione racice.
• Poroże mają samce i samice. Ułatwia ono poruszanie się w gęstym lesie.

ZACHOWANIE

• Koczowniczy tryb życia.
• Podczas wędrówek tworzy stada złożone z 10 – 40 osobników.
• Porusza się nadzwyczaj sprawnie (w marszu osiąga 7-15 km/h, prędkość maksymalna – 32 km/h). Nie umie skakać, ale doskonale pływa i chętnie kąpie się w błotnistych sadzawkach.
• Sezon rozrodczy trwa od IX do X podczas wędrówki na zimowiska. Ciąża trwa ok. 7,5 miesiąca, Samica rodzi jedno młode o masie ok. 7 kg, z którym spędza pierwsze tygodnie w odosobnieniu. Potem samice z młodymi tworzą małe grupy.
• Dojrzałość płciową osiąga w wieku ok. 2 lat.
• Żyje do 16 lat.

WARTO WIEDZIEĆ

• Inna nazwa to renifer leśny.
• Potrafi trawić zamarznięty pokarm.
• Zaprzęg reniferów ciągnie sanie Św. Mikołaja.
• Wykorzystywany jako zwierzę juczne, wierzchowe, pociągowe. Hodowany dla skór, mięsa, mleka, kości i rogów.
• Wędrujące renifery porozumiewają się za pomocą dźwięku „klikania”, który wydają ich kolana.

STATUS I OCHRONA

• Kategoria VU (Vulnerable) na Czerwonej Liście IUCN – gatunek narażony na wyginięcie. Trend populacji jest spadkowy.
• Zagrożony głównie z powodu utraty siedlisk.

W naszym ZOO mieszkają samice Reni i Bruni oraz samiec Ferek.